Wczoraj odbyłam długą dyskusję na temat karania dzieci, między innymi na temat KLAPSA jako metody wychowawczej. Powiem Wam, że dla mnie klaps to żadna metoda wychowawcza, wręcz przeciwnie. Uważam, iż danie klapsa dziecku czy w ogóle uderzenie dziecka przez osobę dorosłą jest przede wszystkim pokazaniem własnej bezradności i bezsilności. Jak rodzic nie ma już pomysłów i cierpliwości, jak wpłynąć na zachowanie dziecka to daje mu klapsa, bo myśli, że to zadziała. Oczywiście, że w danej chwili zadziała- dziecko się przestraszy. I następnym razem będzie pamiętało fakt, że go zabolało, ale nie koniecznie będzie kojarzyło za co dostało tego klapsa.
Konsekwencja, którą dajemy dziecku nie może dawać nam skutku jedynie na krótką chwilę. Ona musi powodować, że dziecko zapamięta jej przyczynę, zrozumie swój błąd, wyciągnie wnioski i na przyszłość nie będzie się tak zachowywało.
Uważam, że klaps narusza intymną sferę dziecka, do której nawet rodzice nie mają prawa wkraczać. Myślę sobie, że jest bardzo dużo różnych metod wychowawczych, które są skuteczne. Jak na przykład POZYTYWNA DYSCYPLINA. Wystarczy tylko chcieć je zastosować, a nie sięgać od razu po klapsa, bo tak najprościej. Ale czy najlepiej…..???:)
A Wy co o tym sądzicie…?
Skomentuj